Η Shana ψάχνει για δουλειά, χρειάζεται χρήματα για να φύγει από τη Γαλλία και τις κακές της παρέες. Όμως το παρελθόν που προσπαθεί να ξεχάσει, παραμονεύει. Και έπειτα, θέλει πραγματικά να το ξεχάσει;
Ο Jean-René είναι ένας πρώην εργάτης που έχει πλέον συνταξιοδοτηθεί. Από τότε που μετανάστευσε από το νησί La Réunion σε ηλικία δεκαεπτά ετών, ζει στη Γαλλία, στο Mâcon. Σήμερα, για πρώτη φορά, σπάει τη σιωπή του και διηγείται στην κόρη του την ιστορία του. Η αφήγησή του αποκαλύπτει μυστηριώδη όνειρα και πόνους που έχουν τις ρίζες τους στις πληγές της γαλλικής
Η Jeanne παίρνει την εξάχρονη κόρη της για ένα Σαββατοκύριακο στη Μαγιόρκα. Ενώ όλα πάνε στραβά, η μόνη έγνοια της μητέρας είναι να βγάλει φωτογραφίες της Kiki, της μασκότ της τάξης.
Ένα λευκό κορίτσι συναντά ένα μαύρο αγόρι. Καθώς ο έρωτάς τους ανθίζει, το αγόρι ζητά στην κοπέλα να του δώσει μια υπόσχεση.
Μια νεαρή γυναίκα με ένα σακίδιο παραλλαγής ταξιδεύει σε μια έρημη επαρχιακή πόλη και τα περίχωρά της. Όταν φτάνει στον προορισμό της, την περιμένει ένα παράξενο τελετουργικό πένθους.
Ο Khavaj, φέρελπις αθλητής στα Μ.Μ.Α. (μικτές πολεμικές τέχνες), έφυγε από την Τσετσενία όταν ο αδελφός του ανακάλυψε την ομοφυλοφιλία του και ορκίστηκε να τον σκοτώσει, υπό την πίεση των διώξεων του καθεστώτος Kadyrov. Φτάνοντας στις Βρυξέλλες, ο Khavaj βουβάθηκε από το σοκ της εξορίας. Ο μόνος δεσμός που κρατάει με την Τσετσενία είναι τα φωνητικά μηνύματα που του στέλνει η μητέρα του.
Λευκή Κάρτα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Brive — Διεθνείς Συναντήσεις της Μεσαίου Μήκους
Για την Λευκή Κάρτα που μας δόθηκε ως φεστιβάλ κινηματογράφου της Brive, σχεδιάσαμε σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο ένα πρόγραμμα έξι ταινιών εμπνευσμένο από τις δύο τελευταίες εκδόσεις του φεστιβάλ μας. Η επιλογή αντικατοπτρίζει και αποδεικνύει την εξαιρετική δυναμικότητα των γαλλικών ταινιών μεσαίου μήκους.
Μέσα από μια πληθώρα στυλ, μορφών και ευαισθησιών, οι ταινίες εξερευνούν ορισμένες σημαντικές πτυχές της σύγχρονης εποχής, όπως η μετανάστευση και οι σεξουαλικές διακρίσεις, η αποικιοκρατία και η μητρότητα, η σχέση μεταξύ ατόμου και γραφειοκρατίας, χρόνου και μνήμης, περιφέρειας και κέντρου (της Γαλλίας και του κόσμου). Πάντοτε με αφετηρία μια οικεία, προσωπική διάσταση που συνδέεται με την εμπειρία και το σκεπτικό των σκηνοθετών, οι οποίοι εμπλέκονται στο παιχνίδι (μερικές φορές και μπροστά από την κάμερα) ανοίγοντας τον εαυτό τους στον κόσμο και τις αντιφάσεις του. Σε μια κίνηση από το ιδιαίτερο στο οικουμενικό, οι τροχιές των χαρακτήρων ακολουθούν αισθητικές διαδρομές όπου συνυπάρχουν το ντοκιμαντέρ και η (αυτο)μυθοπλασία, το πραγματικό και το φανταστικό.
Και αυτός ακριβώς είναι ο μορφικός υβριδισμός που αποτελεί ένα από τα πιο επαναλαμβανόμενα και αντιπροσωπευτικά χαρακτηριστικά της μεσαίου μήκους ταινίας, μιας κατ' εξοχήν ασυνήθιστης μορφής, η οποία ξεφεύγει από ορισμούς και κατηγορίες για να εκφράσει μια απόλυτη αναγκαιότητα. Πρώτα απ' όλα καλλιτεχνική αναγκαιότητα, με την επιλογή μιας κατάλληλης για την διήγηση διάρκειας, αντίθετη με τους νόμους της αγοράς. Αλλά και προσωπική αναγκαιότητα, στην ισχυρή επιβεβαίωση της ταυτότητας που τη διέπει. Ανάγκη και ελευθερία, δύο λέξεις-κλειδιά που αντιπροσωπεύουν καλύτερα το πνεύμα αυτού του προγράμματος ταινιών.
Καλή θέαση σε όλες και σε όλους.
Giulio Casadei
Καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Brive
