Η συνάντηση μεταξύ της μυθικής ηθοποιού Delphine Seyrig και της καλλιτέχνιδας Carole Roussopoulos μας μεταφέρει στην καρδιά του φεμινισμού της δεκαετίας του 1970. Με τη βιντεοκάμερα στο χέρι, θα δώσουν φεμινιστικές μάχες με θράσος, αδιαλλαξία και πολύ χιούμορ.
Το καλοκαίρι γίνεται μεγάλο πεδίο παιχνιδιού και η Laure γίνεται Michaël, ένα αγόρι σαν τα άλλα... αρκετά διαφορετικό ώστε να τραβήξει την προσοχή της Lisa που την ερωτεύεται. Η Laure απολαμβάνει τη νέα της ταυτότητα, σαν το τέλος του καλοκαιριού να μην αποκάλυπτε ποτέ το μυστικό της.
Η Susanne, επίδοξη τραγουδίστρια, αντικαθιστά τον Viktor, που είναι ηθοποιός, σ'ένα μικρό καμπαρέ του Βερολίνου όπου εργάζεται ως τραβεστί. Τυχαία την ανακαλύπτει ένας ατζέντης, ο οποίος την περνάει για πραγματικό άνδρα. Η Susanne γίνεται διάσημη, αλλά η κατάστασή της περιπλέκεται όταν ερωτεύεται τον Robert.
Ο Laurent και η Loli φαίνονται ευτυχισμένο ζευγάρι: δύο παιδιά, εκείνη στο σπίτι, εκείνος μεσίτης με πολλές εξωσυζυγικές περιπέτειες που δεν επηρεάζουν την αρμονία του ζεύγους, αφού η Loli προφανώς δε γνωρίζει τίποτα για τα καμώματά του. Μια μέρα μια κοπέλα ονόματι Marijo μένει με το τροχόσπιτό της ακριβώς μπροστά στο σπίτι τους. Ο Laurent και η Marijo έχουν μόνο ένα κοινό, αλλά ουσιαστικό: και οι δύο αγαπούν τις γυναίκες.
Η Λόλα, μια δεκαοκτάχρονη τρανς που ετοιμάζεται για την εγχείριση αλλαγής φύλου, χάνει τη γη κάτω από τα πόδια της μετά τον αναπάντεχο θάνατο της μητέρας της. Ικανοποιώντας απρόθυμα και καταναγκαστικά τη στερνή της επιθυμία, η Λόλα και ο αποξενωμένος πατέρας της ταξιδεύουν στη βέλγικη ακτογραμμή για να σκορπίσουν την τέφρα της εκλιπούσας στην παραλία των παιδικών της χρόνων.
Το 1928 η Βιρτζίνια Γουλφ γράφει το Orlando, το πρώτο μυθιστόρημα όπου ο πρωταγωνιστής αλλάζει φύλο στα μέσα της ιστορίας. Έναν αιώνα μετά, ο συγγραφέας και τρανς ακτιβιστής Paul B. Preciado αποφασίζει να στείλει μια κινηματογραφική επιστολή στη Βιρτζίνια Γουλφ: ο Orlando της βγήκε από τη μυθοπλασία και ζει μια ζωή που δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί εκείνη. Ο Preciado συγκεντρώνει 26 σύγχρονα τρανς και non binary άτομα, 26 Orlando ηλικίας από 8 έως 70 ετών...
Στην Ακτή Ελεφαντοστού, οι δρόμοι τριών γυναικών είναι αλληλένδετοι. Μια γυναίκα του χωριού γοητεύεται από τον μικρότερο αδελφό του συζύγου της. Η Fanta μαθαίνει καράτε για να αντιμετωπίσει τη ζήλια του συζύγου της. Στο Αμπιτζάν, η Bernadette διευθύνει μια επιχείρηση, της οποίας τα κέρδη πηγαίνουν στα πεθερικά της...
Ντοκιμαντέρ για το παραδοσιακό κυνήγι της άλκης στο Κεμπέκ, αφορμή για εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής. Σε μια καλύβα στο Maniwaki, μια παρέα από την πόλη κάνει την ετήσια επιστροφή της στα δάση. Παίρνουν μεγάλη ευχαρίστηση από την αναμέτρηση με τα στοιχεία της φύσης και δοκιμάζουν τα όριά τους. Όμως πέρα από τους πανηγυρισμούς, τη μαγκιά και τον κομπασμό, επανεμφανίζονται ξαφνικά οι άγριοι τρόποι της αγέλης στην παρέα, όπου σύντομα εντοπίζεται ένας αποδιοπομπαίος τράγος
Φύλο και Σινεμά
Ποιες ταινίες έχουν αναπαραστήσει περισσότερο ή λιγότερο έντονα το/α φύλο/α στην οθόνη, μέσω της απεικόνισης χαρακτήρων με ερμηνείες κυμαινόμενες ανάμεσα στους δύο δυαδικούς πόλους της cisgender αρρενωπότητας και θηλυκότητας, που αποδίδονται και επιβάλλονται αντίστοιχα στους "άνδρες" και τις "γυναίκες", σε αποχρώσεις ή πέραν του συγκεκριμένου πλαισίου;
Αυτή η μη εξαντλητική εξερεύνηση του ποιες ταινίες μεγάλου μήκους έχει παράγει ο γαλλόφωνος κόσμος ξεκινά με την παρατήρηση ότι είναι λιγότερες από ό,τι οι αγγλόφωνες ή οι μικρού μήκους ταινίες - μια μορφή, η μικρού μήκους, που αποτελεί αγαπημένο πεδίο για κινηματογραφιστές των οποίων οι ταυτότητες ή οι αφηγήσεις είναι συνήθως στο περιθώριο ή αντικείμενα βίας, τόσο στη ζωή όσο και στον κινηματογράφο, με πρώτα τα τρανς και μη δυαδικά άτομα και χαρακτήρες. Το πρόγραμμα αυτό επιχειρεί, λοιπόν, να πλέξει ένα νήμα μεταξύ σύγχρονων ταινιών και ταινιών της πολιτιστικής κληρονομιάς, με συνεχή μέριμνα για την αναζήτηση χειρονομιών χρωματισμένες με όσο το δυνατόν πιο ακριβείς και λιγότερο προβληματικές απόψεις, αποφεύγοντας τις παγίδες και τα φετιχιστικά ή μίζερα κλισέ, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την οπτική γωνία των κινηματογραφιστών, ανεξάρτητα από το αν τους αφορά ή όχι, λαμβάνοντας υπόψη την κινηματογραφική τους αξία και αντιμετωπίζοντας τη σπανιότητα και την προσβασιμότητα ορισμένων ταινιών.
Σ'αυτήν τη διεύρυνση και τον περιορισμό του πεδίου, οκτώ έργα τράβηξαν την προσοχή μας: Το Κτήνος που Λαμπυρίζει, ένα ντοκιμαντέρ για τη συστημική κατασκευή του τοξικού, μισογυνικού και αρρενωπού ανδρισμού των cisgender ετεροφυλόφιλων ανδρών σε μια ομάδα κυνηγών από το Κεμπέκ. Οι αγώνες των γυναικών στην Ακτή Ελεφαντοστού στο Πρόσωπα Γυναικών θα αντηχήσουν με εκείνους των κινηματογραφιστριών και ακτιβιστριών Carole Roussopoulos και Delphine Seyrig στο Delphine και Carole: Ανυπότακτες Μούσες. Η cult ταινία Για Όλα Φταίει το Γκαζόν φιλοδοξεί να επανενεργοποιήσει τον ισχυρισμό της Monique Wittig ότι "οι λεσβίες δεν είναι γυναίκες". Το Βίκτωρ και Βικτώρια (πανομοιότυπο του γαλλικού του remake, Georges et Georgette το οποίο παραμένει δυστυχώς ελλιπές) μαζί με το Αγοροκόριτσο μαρτυρούν την αναπαράσταση της αμφισημίας των φύλων. Ακριβείς αναπαραστάσεις των τρανς ταυτότητων και των μη δυαδικών βιώματων αναδύονται επιτέλους στη σημερινή εποχή με το Η Λόλα Πάει στη Θάλασσα και το Ορλάντο, η Πολιτική μου Αυτοβιογραφία.
Joffrey Speno
