Φύλο και Σινεμά

Ποιες ταινίες έχουν αναπαραστήσει περισσότερο ή λιγότερο έντονα το/α φύλο/α στην οθόνη, μέσω της απεικόνισης χαρακτήρων με ερμηνείες κυμαινόμενες ανάμεσα στους δύο δυαδικούς πόλους της cisgender αρρενωπότητας και θηλυκότητας, που αποδίδονται και επιβάλλονται αντίστοιχα στους "άνδρες" και τις "γυναίκες", σε αποχρώσεις ή πέραν του συγκεκριμένου πλαισίου;

Αυτή η μη εξαντλητική εξερεύνηση του ποιες ταινίες μεγάλου μήκους έχει παράγει ο γαλλόφωνος κόσμος ξεκινά με την παρατήρηση ότι είναι λιγότερες από ό,τι οι αγγλόφωνες ή οι μικρού μήκους ταινίες - μια μορφή, η μικρού μήκους, που αποτελεί αγαπημένο πεδίο για κινηματογραφιστές των οποίων οι ταυτότητες ή οι αφηγήσεις είναι συνήθως στο περιθώριο ή αντικείμενα βίας, τόσο στη ζωή όσο και στον κινηματογράφο, με πρώτα τα τρανς και μη δυαδικά άτομα και χαρακτήρες. Το πρόγραμμα αυτό επιχειρεί, λοιπόν, να πλέξει ένα νήμα μεταξύ σύγχρονων ταινιών και ταινιών της πολιτιστικής κληρονομιάς, με συνεχή μέριμνα για την αναζήτηση χειρονομιών χρωματισμένες με όσο το δυνατόν πιο ακριβείς και λιγότερο προβληματικές απόψεις, αποφεύγοντας τις παγίδες και τα φετιχιστικά ή μίζερα κλισέ, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την οπτική γωνία των κινηματογραφιστών, ανεξάρτητα από το αν τους αφορά ή όχι, λαμβάνοντας υπόψη την κινηματογραφική τους αξία και αντιμετωπίζοντας τη σπανιότητα και την προσβασιμότητα ορισμένων ταινιών.

Σ'αυτήν τη διεύρυνση και τον περιορισμό του πεδίου, οκτώ έργα τράβηξαν την προσοχή μας: Το Κτήνος που Λαμπυρίζει, ένα ντοκιμαντέρ για τη συστημική κατασκευή του τοξικού, μισογυνικού και αρρενωπού ανδρισμού των cisgender ετεροφυλόφιλων ανδρών σε μια ομάδα κυνηγών από το Κεμπέκ. Οι αγώνες των γυναικών στην Ακτή Ελεφαντοστού στο Πρόσωπα Γυναικών θα αντηχήσουν με εκείνους των κινηματογραφιστριών και ακτιβιστριών Carole Roussopoulos και Delphine Seyrig στο Delphine και Carole: Ανυπότακτες Μούσες. Η cult ταινία Για Όλα Φταίει το Γκαζόν φιλοδοξεί να επανενεργοποιήσει τον ισχυρισμό της Monique Wittig ότι "οι λεσβίες δεν είναι γυναίκες". Το Βίκτωρ και Βικτώρια (πανομοιότυπο του γαλλικού του remake, Georges et Georgette το οποίο παραμένει δυστυχώς ελλιπές) μαζί με το Αγοροκόριτσο μαρτυρούν την αναπαράσταση της αμφισημίας των φύλων. Ακριβείς αναπαραστάσεις των τρανς ταυτότητων και των μη δυαδικών βιώματων αναδύονται επιτέλους στη σημερινή εποχή με το Η Λόλα Πάει στη Θάλασσα και το Ορλάντο, η Πολιτική μου Αυτοβιογραφία.

Joffrey Speno