Ελλάδα–Γαλλία: κινηματογραφικές συναντήσεις

Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος και το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος γιορτάζουν την ελληνογαλλική φιλία, με τη διοργάνωση ενός εκτενούς αφιερώματος στην κοινή κινηματογραφική ιστορία των δύο χωρών.

Από τη γαλλική εμπειρία των Ελλήνων σκηνοθετών μέχρι την αμοιβαία αγάπη του γαλλικού και του ελληνικού κοινού για τις κινηματογραφικές παραγωγές των δύο χωρών, ο κινηματογράφος αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα του αδιάκοπου πολιτιστικού διαλόγου μεταξύ της Γαλλίας και της Ελλάδας.

Το αφιέρωμα αυτό ξεκινά επίσημα στο πλαίσιο του 21ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου, όπου καλεσμένοι Έλληνες σκηνοθέτες θα παρουσιάσουν τις γαλλικές ταινίες της επιλογής τους: έργα που αγάπησαν, που τους σημάδεψαν ή τους ενέπνευσαν.

Τη σκυτάλη του αφιερώματος θα παραλάβει μετά η Ταινιοθήκη η οποία θα παρουσιάσει ένα πλούσιο πρόγραμμα ταινιών, σε τρεις θεματικές ενότητες. Η πρώτη θα παρουσιάσει ταινίες σταθμούς που σημάδεψαν τη σχέση μεταξύ της Ταινιοθήκης της Ελλάδος και της Γαλλικής Ταινιοθήκης, από τον Λανγκλουά στον Γαβρά, περνόντας από τον Ζαν Ρους και τον Κλοντ Μπερί. Η δεύτερη θα αναδείξει τις επιρροές του γαλλικού σινεμά στον ελληνικό κινηματογράφο με προβολές εμβληματικών ελληνικών ταινιών. Και αντίστοιχα η τρίτη ενότητα θα παρουσιάσει την απεικόνιση της Ελλάδας, τόσο της κλασικής όσο και της σύγχρονης, στο γαλλικό κινηματογράφο.

Το πλήρες πρόγραμμα δράσεων του αφιερώματος «Ελλάδα-Γαλλία: κινηματογραφικές συναντήσεις» θα παρουσιαστεί σύντομα στην ιστοσελίδα της Ταινιοθήκης.

Ανακαλύψτε ποιες γαλλικές ταινίες επέλεξαν οι καλεσμένοι Έλληνες σκηνοθέτες →

 

 

Στέλλα Θεοδωράκη

Η Στέλλα Θεοδωράκη επέλεξε την ταινία Le Mépris (Η περιφρόνηση), του Jean-Luc Godard.

Γεννημένη στην Αθήνα, η Στέλλα Θεοδωράκη σπούδασε Οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, σκηνοθεσία στη σχολή Σταυράκου, κινηματογράφο και φιλοσοφία της τέχνης στη Σορβόννη Παρίσι I, όπου ολοκλήρωσε τη διδακτορική της διατριβή με θέμα τον κινηματογράφο. Εργάζεται ως σκηνοθέτρια / παραγωγός κινηματογραφικών ταινιών στην Αθήνα και είναι ιδρυτικό μέλος της εταιρείας Φαντασία Οπτικοακουστική Ε.Π.Ε, μαζί με μια μικρή ομάδα κινηματογραφιστών, με σκοπό την παραγωγή ανεξάρτητων ταινιών. Έχει διδάξει αισθητική και σκηνοθεσία του κινηματογράφου στο Πανεπιστήμιο του Ρεθύμνου (Τμήμα Θεατρολογίας - Mουσικολογίας), στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας (Μεταπτυχιακό τμήμα Ψηφιακές Μορφές Τέχνης) και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (τμήμα Κινηματογράφου). Στη φιλμογραφία της περιλαμβάνονται οι μικρού μήκους ταινίες, «Plumeria Rubra» (1988) και «Πλαστικό» (1989), ντοκιμαντέρ, μεταξύ άλλων, «Από το Μοναδικό στο Πολλαπλό» (1993), «Είδωλα της Πόλης: οι Μητροπόλεις των Ειδώλων» (1994) που τις αποδίδουν βραβεία και αναγνώριση στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 2002 σκηνοθετεί την πρώτη της μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας «Πάρα λίγο πάρα Πόντο πάρα Τρίχα» (Kρατικό Βραβείο μοντάζ). Το «Ricordi mi» (2009) είναι η δεύτερή της μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας (35mm). Ενώ ακολουθούν τα «Ημερολόγια αμνησίας» (2012) και «Ελεύθερο Θέμα» (2019).

Ο Σύλλας Τζουμέρκας επέλεξε την ταινία Linconnu du lac (Ο άγνωστος της λίμνης), του Alain Guiraudie.

Ο Σύλλας Τζουμέρκας γεννήθηκε το 1978 στη Θεσσαλονίκη. Είναι Έλληνας σκηνοθέτης, σεναριογράφος και ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Σπούδασε θέατρο και σκηνοθεσία κινηματογράφου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη Σχολή Σταυράκου. Η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους Χώρα προέλευσης (Homeland, 2010) έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στην Εβδομάδα Κριτικής του 67ου Φεστιβάλ Βενετίας, συμμετείχε σε πολλά διεθνή φεστιβάλ και κέρδισε 5 βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Η δεύτερη ταινία του A Blast' (Η Έκρηξη) έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Διεθνές Διαγωνιστικό του Φεστιβάλ Λοκάρνο 2014. Η τελευταία του ταινία, Το Θαύμα της Θάλασσας των Σαργασσών, επιλέχθηκε στην Berlinale 2019.

Σύλλας Τζουμέρκας
Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη

Η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη επέλεξε την ταινία À nos amours (Στους έρωτές μας), του Maurice Pialat.

Η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη είναι σκηνοθέτιδα, κινηματογραφική παραγωγός. Σπούδασε Νεοελληνική Λογοτεχνία στη Φιλοσοφική Σχολή του πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στις αναπαραστατικές τέχνες στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Συνίδρυσε την εταιρεία παραγωγής Ηaos Film το 1997, ενώ σπούδαζε σκηνοθεσία στο Πανεπιστήμιο του Ώστιν. Δίδαξε σκηνοθεσία στο Πανεπιστήμιο του Τέξας (1997-2001). Το 1995 ίδρυσε το Διεθνές Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Cinematexas, το οποίο διευθύνει μέχρι σήμερα και το οποίο θεωρείται ένα από τα πιο πρωτοποριακά φεστιβάλ στο χώρο του. Η πρώτη της σκηνοθεσία ήταν το «The Slow Business of Going» (2000). Το 2004 επέστρεψε στην Ελλάδα όπου εργάστηκε σε διάφορες προβολές Μέσων στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Οι επόμενες ταινίας μεγάλου μήκους της ήταν το «Attenberg» (2010), που έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με δύο βραβεία στο Φεστιβάλ Βενετίας, καθώς και με το Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, και το «Chevalier» (2015). Στις αρχές του 2019, συμφώνησε για να αναλάβει τη σκηνοθεσία ενός τηλεοπτικού project για λογαριασμό του BBC, το «Trigonometry».

Η Ευαγγελία Κρανιώτη επέλεξε την ταινία La Jetée (Σταθμός αποχαιρετισμού), του Chris Marker.

Η Ευαγγελία Κρανιώτη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και είναι απόφοιτος της École nationale supérieure des arts décoratifs του Παρισιού. Το 2014 αποφοίτησε από τη σχολή κινηματογράφου Le Fresnoy. Έχει λάβει πολλές υποτροφίες και επιχορηγήσεις. H πρώτη της ταινία μεγάλου μήκους, «Exotica, Erotica, Etc.», έκανε πρεμιέρα στην Berlinale 2015 και κέρδισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη στο Toronto Hot Docs IFF. H δεύτερή της ταινία, το «Obscuro Barroco», απέσπασε το Teddy Jury Award στην Berlinale 2018.

Ευαγγελία Κρανιώτη
Πάνος Κούτρας

Ο Πάνος Κούτρας επέλεξε την ταινία Mouchette, του Robert Bresson.

Ο Πάνος Χ. Κούτρας πραγματοποιεί τις σπουδές του στη Σχολή Κινηματογράφου του Λονδίνου και στη Σορβόννη στο Παρίσι. Μεταξύ του 1985 και 1995, αυξάνει τα δρομολόγια μεταξύ των δύο πρωτευουσών και γυρίζει πολλές ταινίες μικρού μήκους που ταξιδεύουν μέσω των διεθνών φεστιβάλ. Το 1995, ιδρύει στην Αθήνα τη δική του εταιρεία παραγωγής, 100% Synthetic Films, και ξεκινάει την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, "Η Επίθεση του Γιγαντιαίου Μουσακά", που κυκλοφορεί τέσσερα χρόνια αργότερα και γίνεται γρήγορα μια cult ταινία. Επιχειρεί μια ριζική αλλαγή με τη δεύτερη ταινία του, "Αληθινή Ζωή", που παρουσιάζεται στο Φεστιβάλ του Τορόντο το 2004. Η τρίτη του ταινία, "Στρέλλα", επιλέγεται για το Πανόραμα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου το 2009 και στη συνέχεια σε πολλά διεθνή φεστιβάλ. Το "Ξενία", η τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία του, επιλέχθηκε στο Φεστιβάλ των Καννών 2014, στο τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα». 

Η Εύα Στεφανή επέλεξε την ταινία Au hasard Balthazar (Στην τύχη ο Μπαλταζάρ), του Robert Bresson.

Η Εύα Στεφανή είναι εικαστικός καλλιτέχνης και σκηνοθέτης κινηματογραφικών ντοκιμαντέρ. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και κινηματογράφο στην Ecole Varan, στο Παρίσι, στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και στο National Film and Television School στη Βρετανία όπου ειδικεύτηκε στη σκηνοθεσία ντοκιμαντέρ. Εργάζεται ως Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ιστορίας και Θεωρίας του Κινηματογράφου στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς επίσης ως Επισκέπτρια Καθηγήτρια στο Ινστιτούτο Αρχαιοελληνικής και Λατινικής Φιλολογίας του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου. Χρησιμοποιεί βίντεο και φιλμ super 8 για τη δημιουργία παρατηρητικών ντοκιμαντέρ και σύντομων εικαστικών ποιημάτων. Μερικά από τα ντοκιμαντέρ της είναι «Αθήναι» (1995), «Επισκέψεις στο σπίτι του Ε. Χ. Γονατά» (1998), «Ακρόπολις» (2001), «Το κουτί» (2004), «Συγκάτοικοι», «Τι ώρα είναι;» (2007), κ.ά Αυτό τον καιρό, δουλεύει πάνω στο μοντάζ του μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ της, «Μέρες και νύχτες με τη Δήμητρα Κ.».

Εύα Στεφανή
Χρήστος Νίκου

Ο Χρήστος Νίκου επέλεξε την ταινία Les Amants du Pont-Neuf (Οι Εραστές της Γέφυρας), του Leos Carax.

Ο Χρήστος Νίκου αφού δεν σπούδασε κινηματογράφο, ξεκίνησε να δουλεύει σε ελληνικές ταινίες ως βοηθός σκηνοθέτη. Πρώτη εξ αυτών ήταν ο «Κυνόδοντας», του Γιώργου Λάνθιμου. Έπειτα ακολούθησαν επτά μεταξύ των οποίων και το «Πριν τα Μεσάνυχτα» του Richard Linklater. Κάπου ενδιάμεσα έγραψε και σκηνοθέτησε την μοναδική του μικρού μήκους ταινία, «KM» η οποία ξεκίνησε το διεθνές ταξίδι της ως ταινία έναρξης του Οrizzonti στο φεστιβάλ Βενετίας και συμμετείχε σε περισσότερα από 40 διεθνή φεστιβάλ. «Τα Μήλα» είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, χάρη στην οποία υπέγραψε με την CAA, ένα από τα μεγαλύτερα πρακτορεία της Αμερικής. Επόμενο βήμα του η πρώτη αγγλόφωνη ταινία που βρίσκεται σε στάδιο ανάπτυξης σε συνεργασία με την CAA.

Ο Γιάννης Οικονομίδης επέλεξε την ταινία J’embrasse pas (Δεν φιλώ… στο στόμα), του André Téchiné.

Ο Γιάννης Οικονομίδης γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου. Σπούδασε κινηματογράφο στην Αθήνα. Έχει σκηνοθετήσει σημαντικές μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες και ντοκιμαντέρ.

Κέρδισε δύο φορές το πρώτο βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας με τις ταινίες «Σταδιακή βελτίωση του καιρού» (1992) και «Μόνο μυρίζοντας γιασεμί» (1994). Το 2003 σκηνοθέτησε την πρώτη του μεγάλου μήκους, το «Σπιρτόκουτο». Ακολούθησε η δεύτερη ταινία του, το 2006, «Η Ψυχή στο στόμα», που συμμετείχε στην 45η Διεθνή Εβδομάδα Κριτικής των Καννών. Το «Σπιρτόκουτο» και «Η ψυχή στο στόμα» ψηφίστηκαν οι καλύτερες ελληνικές ταινίες του 2003 και 2007 αντίστοιχα, από την Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου (Π.Ε.Κ.Κ.). Ο «Μαχαιροβγάλτης» (2010), η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του, έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μπούσαν και απέσπασε επτά βραβεία από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου. «Το μικρό ψάρι» (2014) συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου και απέσπασε τέσσερα βραβεία από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου. H τελευταία του ταινία «Η μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς» βγήκε το Μάρτιο του 2020.

Γιάννης Οικονομίδης